Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar 22. nóvember 2024 17:03 Það var heiður himinn yfir litla bænum þeirra Siggu og Palla. Þar gekk lífið sinn hæga, ótrauða gang, eins og fagnandi lækur sem sækir niður brekku, og fuglasöngurinn bar með sér aldagamla tónlist náttúrunnar. Hér bjuggu þau, þar sem himinn og jörð mættust í sífelldu samspili, og draumar þeirra teygðu sig út fyrir sjóndeildarhringinn. Í Reykjavík, þar sem Gunni og Jónína héldu til, var annars konar heimur; þar virtust tækifærin dreifast um á hverju strái, og lífið virtist vera líkt auðugri hendingu. Sigga, þessi hraustlega stúlka með brennandi vilja og drauma stærri en himininn, stóð þó í sínum litla heimi, þar sem íþróttamiðstöðin, sem var ætluð gömlum tíma, gat aðeins boðið upp á fáeinar stundir og skerta möguleika. Palli, sem átti í sinni ævilöngu glímu við líkamann, bjó við þau örlög að þurfa að sækja hjálp handan fjalla og fjarða, þar sem sérfræðingarnir hans áttu þess sjaldnast kost að koma og hitta hann í hans heimabæ á landsbyggðinni. Foreldrar hans drógu hann um vegleysur og bröltu yfir ófærur til að veita honum það sem nauðsynlegt var, en oft var förin þyngri en þeir máttu bera.Hann bjó við þau sannindi að á milli drauma hans og raunveruleika var vegur, oft langur, stundum ófær. Í höfuðborginni virtust hlutirnir liggja betur við fæti. Gunni, sem sveif með sínum metnaði eins og veiðifálki í vindinum, hafði allt fyrir hendi. Hann æfði í aðstöðu sem var sköpuð til sigra, og draumar hans voru ekki fjarlægir heldur innan seilingar. Jónína, sem hreyfði sig á hjólastól sínum með sama léttleika og rafhjól rennur, naut sérfræðiþjónustu og hlýlegs stuðnings, og foreldrar hennar þurftu ekki að fórna hvorki tíma né tekjum fyrir þau lífsgæði, þar sem þau voru í Reykjavík. En þó standa þau öll, þessi fjögur, með sína spurningu á vörum: „Hvert liggur vegurinn?“ Sigga stóð frammi fyrir því að velja á milli drauma sinna og bæjarins sem hún hafði alist upp í. Palli og fjölskylda hans mættu hinni eilífu spurningu: Hversu lengi má draga slíka byrði? Gunni og Jónína, þó betur stödd, þurftu samt að velja og hafna, því enginn gengur veg lífsins án fórna. Þá rís upp spurningin: Er þetta réttlæti? Að sumir eigi heiminn að gjöf, á meðan aðrir berjist við að þræða sjálfan jarðveginn? Að í þessu landi, sem við köllum okkar, þurfi einhverjir að fórna ævistörfum, heimilum og heilu lífinu til að tryggja það sem ætti að vera sjálfsagt, réttur allra til að njóta jafnræðis? Í Samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks er þetta skýrt. Þeir sem búa við fötlun skulu eiga rétt á fullu og jafnu lífi. Hvorki staður né kringumstæður mega verða til hindrunar. Í litlum sveitarfélögum ætti enginn að þurfa að velja milli atvinnu og þess að hlúa að barni sínu. Í borgum landsins ætti enginn að þurfa að snúa sér frá landsbyggðinni með hroka og spyrja: „Hvað veldur, að jafnrétti verður heppni?“ Og nú þegar við lítum fram á veginn, þar sem stjórnarherrarnir okkar ræða stefnur og úrræði, ættum við að krefjast þess að sagan breytist. Það er engin vegferð nema við jöfnum hana. Ísland, það Ísland sem sögurnar okkar ortu um, er ekki það Ísland sem mismunar, heldur það sem lyftir öllum jafnt, svo enginn þurfi að leita handan sjóndeildarhringsins eftir réttlæti. Þar býr sannleikurinn, og þar finnum við Íslandið sem okkur dreymir um. Höfundur er náms- og starfsráðgjafi og fötluð kona sem býr svo vel að búa í borginni nálægt nauðsynlegri þjónustu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Málefni fatlaðs fólks Mest lesið Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun Lokun Leo Seafood - Afleiðing tvöföldunar veiðigjalda Sigurgeir B. Kristgeirsson Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir Skoðun Að gjamma á stóra grábjörninn getur haft afleiðingar! Davíð Bergmann Skoðun Vægið eftir sem áður dropi í hafið Hjörtur J Guðmundsson Skoðun Við erum ekki valdalausar. Við erum óbrjótandi Noorina Khalikyar Skoðun Allir geta hjálpað einhverjum Árni Sigurðsson Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson Skoðun Halldór 06.09.2025 Halldór Skoðun Skoðun Að gjamma á stóra grábjörninn getur haft afleiðingar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Lokun Leo Seafood - Afleiðing tvöföldunar veiðigjalda Sigurgeir B. Kristgeirsson skrifar Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Allir geta hjálpað einhverjum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Við erum ekki valdalausar. Við erum óbrjótandi Noorina Khalikyar skrifar Skoðun Vægið eftir sem áður dropi í hafið Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar Skoðun Fólk í sárum veldur tárum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og grátur í draumum Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Segðu skilið við sektarkenndina Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar Skoðun Lög um vinnu og virknimiðstöðvar Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Áfram Breiðholt og Kjalarnes! Skúli Helgason skrifar Skoðun Austurland situr eftir þrátt fyrir fjórðung vöruútflutningstekna Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Vesturlönd mega ekki leyfa Pútín að skrifa leikreglurnar Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Umfjöllun Kastljóss Þorgrímur Sigmundsson skrifar Skoðun Gulur september María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason skrifar Skoðun Sakborningur hjá saksóknara Páll Steingrímsson skrifar Skoðun Reiði á tímum allsnægta Jökull Gíslason skrifar Skoðun 60.000 auðir fermetrar Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Kristinn átrúnaður á tímum þjóðarmorðs Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Tölur segja ekki alla söguna Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Skólinn er ekki verksmiðja Kristinn Jón Ólafsson,Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Enn úr sömu sveitinni Trausti Hjálmarsson skrifar Skoðun Palestínsk börn eiga betra skilið Anna Lúðvíksdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Sjá meira
Það var heiður himinn yfir litla bænum þeirra Siggu og Palla. Þar gekk lífið sinn hæga, ótrauða gang, eins og fagnandi lækur sem sækir niður brekku, og fuglasöngurinn bar með sér aldagamla tónlist náttúrunnar. Hér bjuggu þau, þar sem himinn og jörð mættust í sífelldu samspili, og draumar þeirra teygðu sig út fyrir sjóndeildarhringinn. Í Reykjavík, þar sem Gunni og Jónína héldu til, var annars konar heimur; þar virtust tækifærin dreifast um á hverju strái, og lífið virtist vera líkt auðugri hendingu. Sigga, þessi hraustlega stúlka með brennandi vilja og drauma stærri en himininn, stóð þó í sínum litla heimi, þar sem íþróttamiðstöðin, sem var ætluð gömlum tíma, gat aðeins boðið upp á fáeinar stundir og skerta möguleika. Palli, sem átti í sinni ævilöngu glímu við líkamann, bjó við þau örlög að þurfa að sækja hjálp handan fjalla og fjarða, þar sem sérfræðingarnir hans áttu þess sjaldnast kost að koma og hitta hann í hans heimabæ á landsbyggðinni. Foreldrar hans drógu hann um vegleysur og bröltu yfir ófærur til að veita honum það sem nauðsynlegt var, en oft var förin þyngri en þeir máttu bera.Hann bjó við þau sannindi að á milli drauma hans og raunveruleika var vegur, oft langur, stundum ófær. Í höfuðborginni virtust hlutirnir liggja betur við fæti. Gunni, sem sveif með sínum metnaði eins og veiðifálki í vindinum, hafði allt fyrir hendi. Hann æfði í aðstöðu sem var sköpuð til sigra, og draumar hans voru ekki fjarlægir heldur innan seilingar. Jónína, sem hreyfði sig á hjólastól sínum með sama léttleika og rafhjól rennur, naut sérfræðiþjónustu og hlýlegs stuðnings, og foreldrar hennar þurftu ekki að fórna hvorki tíma né tekjum fyrir þau lífsgæði, þar sem þau voru í Reykjavík. En þó standa þau öll, þessi fjögur, með sína spurningu á vörum: „Hvert liggur vegurinn?“ Sigga stóð frammi fyrir því að velja á milli drauma sinna og bæjarins sem hún hafði alist upp í. Palli og fjölskylda hans mættu hinni eilífu spurningu: Hversu lengi má draga slíka byrði? Gunni og Jónína, þó betur stödd, þurftu samt að velja og hafna, því enginn gengur veg lífsins án fórna. Þá rís upp spurningin: Er þetta réttlæti? Að sumir eigi heiminn að gjöf, á meðan aðrir berjist við að þræða sjálfan jarðveginn? Að í þessu landi, sem við köllum okkar, þurfi einhverjir að fórna ævistörfum, heimilum og heilu lífinu til að tryggja það sem ætti að vera sjálfsagt, réttur allra til að njóta jafnræðis? Í Samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks er þetta skýrt. Þeir sem búa við fötlun skulu eiga rétt á fullu og jafnu lífi. Hvorki staður né kringumstæður mega verða til hindrunar. Í litlum sveitarfélögum ætti enginn að þurfa að velja milli atvinnu og þess að hlúa að barni sínu. Í borgum landsins ætti enginn að þurfa að snúa sér frá landsbyggðinni með hroka og spyrja: „Hvað veldur, að jafnrétti verður heppni?“ Og nú þegar við lítum fram á veginn, þar sem stjórnarherrarnir okkar ræða stefnur og úrræði, ættum við að krefjast þess að sagan breytist. Það er engin vegferð nema við jöfnum hana. Ísland, það Ísland sem sögurnar okkar ortu um, er ekki það Ísland sem mismunar, heldur það sem lyftir öllum jafnt, svo enginn þurfi að leita handan sjóndeildarhringsins eftir réttlæti. Þar býr sannleikurinn, og þar finnum við Íslandið sem okkur dreymir um. Höfundur er náms- og starfsráðgjafi og fötluð kona sem býr svo vel að búa í borginni nálægt nauðsynlegri þjónustu.
Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir Skoðun
Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar
Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar
Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar
Skoðun Austurland situr eftir þrátt fyrir fjórðung vöruútflutningstekna Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar
Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir Skoðun