Öruggt að hann væri ekki á lífi væri flug­völlurinn annars staðar

„Ég fór af stað með þessa færslu því ég var að horfa á fréttirnar og fannst fáránlegt hvernig þetta var hugsað. Að þessar aðgerðir þyrftu að fara í eitthvað ógurlegt mat og að enn ein nefndin þyrfti að hugsa hvernig væri hægt að bregðast við,“ segir Björn í samtali við fréttastofu. 

Þá á hann við þá umræðu sem hefur verið í gangi síðustu daga í tengslum við lokun annarrar flugbrautarinnar á Reykjavíkurflugvelli. Flugbrautinni var lokað af öryggisástæðum vegna trjáa sem eru of há.

„Hvert erum við komin með þetta. Er það raunveruleikinn að við getum rifist yfir einhverjum trjám sem hægt væri að planta niður annars staðar eða græða upp? Við höfum bara örlítið land fyrir flugvöll til að þjónusta farþega sem koma bráðveikir og þá sem þurfa að fara annað í aðgerð.“

Hann segir alveg galið að sjúkraflutningar séu ekki tryggðir og telur nauðsynlegt að öryggi sjúklinga sé tryggt. Það verði aðeins gert með frekari uppbyggingu á flugvellinum þar sem hann er núna og með því að taka niður þau tré sem þarf að skera niður svo hægt sé að hafa báðar flugbrautir opnar. 

„Mér finnst þetta orðið dálítið lúið og varð hugsað til Gunnars Mýrdal eftir þetta. Mér fannst ég hafa svikið hann að hafa ekki beitt mér fyrir þessu,“ segir Björn og á þá við lækninn sem tók við honum eftir fyrsta sjúkraflugið hans 2016. 

Björn skrifaði langa færslu um veikindi sín og flugvöllinn á Facebook-síðu sína í gær.

„Sælir vinir mig langar að segja mína hlið að því að vera í lífshættu. Árið 2016 dett ég í vinnunni minni og fell á brjóstið úr mikilli hæð en það dregur úr sársauka eftir dálítinn tíma og ég var viss að ég væri bara rifbeinsbrotinn og af reynslu vissi ég lítið væri hægt að gera í þeim málum. Ég var verkjaður næstu daga og taldi það enn vera bara rifbeinsbrotið en þegar ég er úti á hlaði heima hjá mér, finn ég þennan hræðilega verk fyrir brjósti og get rétt gert Camillu konu minni ljóst að það þurfi að hringja í neyðarlínuna. Þarna dett ég út og man ekki eftir mér fyrr en eftir aðgerðina sem var gerð á mér á Landsspítalanum. Þegar ég dett niður heima hjá mér að þá eru það lögregla, sjúkraflutningamenn og læknar sem komu mér í sjúkraflug með hraði til Reykjavíkur á sjúkrahús allra landsmanna Landspítalann,“ segir Björn í færslu sinni.

Hann hafi á spítalanum fengið að heyra það frá lækninum sínum, Gunnari Mýrdal, að þetta hafi staðið tæpt. Hefði hann verið tveimur mínútum seinni á ferðinni hefði það verið of seint.

Aftur sendur með sjúkraflugi

„Hann bætir því við, að það er öruggt ef Reykjavíkurflugvöllur hefði ekki verið væri ég ekki heldur lifandi og bað mig að hugsa vel um flugvöllinn okkar og hvað hann skipti miklu máli. Ég lofaði bera hann fyrir brjósti og verja þegar á væri ráðist. Ég hef ekki staðið mig nærri nógu vel í því en vil reyna að bæta það,“ segir Björn í færslunni.

Eftir þetta hafi honum verið tjáð að hann þyrfti að fara í aðra aðgerð en það yrði einhver bið. Það lægi samt sem áður fyrir að hann myndi þurfa að fara með sjúkraflugi.

„Sem betur fer náði Gunnar Mýrdal og teymi hans að gera við þennan leka með opni skurðaðgerð sem átti sér stað í mars 2018. Svo er það núna í janúar í ár ég er á leið heim einn morgun að ég finn að nú er eitthvað að gerast með kallinn, ég kalla á Camillu og segi að hún verði víst að koma mér upp á sjúkrahús og stutta saga er að við förum með sjúkraflugi frá Sauðárkrók upp á gjörgæslu á Landspítalanum,“ segir Björn og var þá í sínu þriðja sjúkraflugi.

Hann segir alveg ljóst, í öllum þremur tilfellum, hafi nálægð spítalans við flugvöllinn skipt lykilmáli.

„Það er alveg ljóst að fólk á ekki að vera gera lítið úr þeim staðreyndum að þegar bráðatilfelli koma upp að þá skiptir lífsmáli að vegalengd á milli sjúkrahúss og flugvallar séu sem styðst. Þeir sem halda öðru fram bera ekki virðingu fyrir lífi þeirra sem berjast fyrir lífi sínu þegar bráðatilfelli koma upp. Tíminn skiptir máli og oft það eina sem getur bjargað mannslífum er að komast á sjúkrahúsið á sem stystum tíma,“ segir Björn.

Flogið með hraði til Svíþjóðar

Björn segir einnig frá því í færslunni að eftir að hann var kominn á Landspítalann komi í ljós að hann þurfi að fara í bráðaaðgerð í Svíþjóð. Honum hafi verið flogið þangað í aðgerð sem tók um tólf tíma og svo komið aftur heim. Það sama hafi gilt þá.

„Enn og aftur skipti sköpum að Reykjavíkurflugvöllur væri stutt frá Landsspítalanum, því læknarnir töldu mig ekki lifa það af að vera fluttan í sjúkrabíl frá Landsspítalanum til Keflavíkurflugvallar, ástandið var það alvarlegt. Ég á þessu frábæra fólki lífið að launa,“ segir Björn í færslu sinni. 

Umræðan alltaf sú sama

Björn segir umræðuna aldrei taka neinum breytingum og það sé aldrei neinn með lausn á því hvar eigi að koma flugvellinum upp í staðinn. Á sama tíma sé aðstaðan á Reykjavíkurflugvelli ekki bætt eða byggð upp.

„Það þarf að hefja uppbyggingu á þessu svæði. Þó það sé bara fyrir sjúkrahúsið. Önnur flugumferð getur svo sem farið til Keflavíkur en þetta verður að vera við dyr sjúkrahússins. Það kemur ekkert annað til greina,“ segir hann að lokum.