Það tók 94 daga að gera það sem beðið hefur verið eftir í rúmlega 40 ár Þórður Snær Júlíusson skrifar 25. mars 2025 13:16 Kvótakerfið var bundið í lög árið 1983. Framsal á kvóta var gefið frjálst nokkrum árum síðar og heimild til að veðsetja þann kvóta, sem úthlutað hafði verið án endurgjalds, fyrir bankalánum var gefin árið 1997. Þau bankalán voru notuð til að kaupa upp kvóta eða aðrar eignir með þeim afleiðingum að virði kvótans hækkaði gríðarlega. Úr varð stétt stórútgerða sem á bókfært eigið fé upp á að minnsta kosti hátt í fimm hundruð milljarða króna – en líklega miklu meira þar sem kvóti er verulega vanmetinn í bókum þeirra – og er með miklu hærra rekstrarhagnaðarhlutfall en þorri viðskiptahagkerfisins. Allan þennan tíma síðan kerfið var sett á, í meira en fjóra áratugi, hafa átt sér stað átök um þetta fyrirkomulag. Krafa um að sanngjarnt afgjald sé greitt fyrir afnot af þjóðarauðlindinni hefur mætt pólitískri fyrirstöðu þeirra flokka sem ráðið hafa íslensku samfélagi að mestu frá lýðveldisstofnun, þrátt fyrir að allar kannanir hafi í áratugi sýnt að mikill meirihluti þjóðarinnar standi á bakvið þá kröfu. Nú verður breyting þar á. Útgerðin heldur áfram eftir tveimur af hverjum þremur krónum Í frumvarpi til laga um veiðigjöld sem kynnt var í dag er lögð til leiðrétting á veiðigjöldum sem mun auka tekjur hins opinbera af þeim umtalsvert. Þrátt fyrir breytinguna mun útgerðin samt taka til sín um 67 prósent af hverri veiðiferð, en33 prósent af hagnaði hennar mun fara í að greiða fyrir afnot af þjóðarauðlindinni. Ef lögin hefðu verið í gildi árið 2023 hefði hagnaður sjávarútvegs í heild farið úr 67,5 í 59,9 milljarða króna. Það er allt og sumt. Rekstrarhagnaðarhlutfall sjávarútvegs verður áfram sem áður umtalsvert hærra en þorra annarra geira og framlegð hans líka. Áhrifin á fjárfestingargetu greinarinnar eru engin, enda sú upphæð sem gjöldin verða hækkuð um bara brot af þeim hagnaði sem hún er með árlega, eftir að búið er að taka tillit til allrar fjárfestingar. Ólíkt því sem haldið hefur verið fram af hagsmunagæsluaðilum þá er engin ástæða til þess að fara með vinnslur úr landi vegna breytinganna. Það er einfaldlega hræðsluáróður. Enn verður meiri hagnaður af vinnslu sjávarafurða en gengur og gerist í öðrum greinum í hagkerfinu og breytingarnar eru ekki til þess fallnar að skerða samkeppnishæfni þeirra. Breiðustu bökin borga mest Fyrirkomulagið verður þannig að frítekjumark verður hækkað þannig að breytingarnar hafi ekki mikil áhrif á litlar og meðalstórar útgerðir. Breiðustu bökin í stórútgerð, sem hagnast mest, munu borga mest. Frumvarpið er líka hannað þannig að áhrif á landsbyggðina verði hverfandi og gert er ráð fyrir því að fjármagnið sem fæst í ríkiskassann muni að stóru leyti fara í löngu nauðsynlegar vegabætur í landsbyggðunum. Ekki veitir af, enda uppsöfnuð viðhaldsskuld í vegakerfinu komin í 265 til 290 milljarða króna. Fyrir liggur að aukið slit á kerfinu er að uppistöðu vegna stóraukinna þungaflutninga, enda sýna útreikningar að ein ferð 20 tonna vörubíls slítur vegum á við tíu þúsund ferðir tveggja tonna fólksbíls. Ein þeirra atvinnugreina sem nýtir vegakerfið hvað mest til þungaflutninga er sjávarútvegur. Leiðrétting, ekki hækkun Til viðbótar við réttlætis- og sanngirniskröfuna sem er undirliggjandi í nú kynntri lagabreytingu um hækkun veiðigjalda þá liggur fyrir að gildandi fyrirkomulag var úr sér gengið. Skýrast birtingarmynd þess er sú að tekjur af veiðigjaldi hafa ekki staðið undir kostnaði við þá þjónustu sem ríkið veitir sjávarútvegi. Sá kostnaður var ellefu milljarðar króna árið 2023 á meðan að veiðigjöld voru um tíu milljarðar króna. Það segir sig sjálft að skattgreiðendur geta ekki verið að greiða með þjónustu sem hið opinbera er að veita atvinnugrein sem skilaði um 60 milljörðum króna í hagnað á umræddu ári. Það er því ekki „þungur róður fram undan“ líkt og hagsmunagæsluöfl útgerða hafa haldið fram. Hérlendis eiga stórútgerðir svo oftar en ekki alla virðiskeðjuna og selja sjálfri sér aflann til vinnslu. Verðið í þeim viðskiptum er mun lægra en verð á opnum markaði fyrir sambærilegan fisk. Í því fyrirkomulagi er skýr hvati til að selja aflann ódýrt inn í vinnsluna og taka út raunveruleg verðmæti eftir þann hlekk í keðjunni. Veiðigjöldin eru nefnilega einungis greidd af aflanum sjálfum. Leiðréttingin sem ráðist verður í felur annars vegar í sér að miða verð á síld, kolmunna og makríl við verð á markaði í Noregi. Þar er, ólíkt Íslandi, aðskilnaður milli veiða og vinnslu og allur afli fer því beint á markað. Við það myndast markaðsverð. Hins vegar felur leiðréttingin í sér að láta verð á þorski og ýsu sem veiðigjald er greitt af miða við meðalverð á fiskmarkaði yfir tólf mánaða tímabil til að nálgast betur raunveruleg aflaverðmæti. Fólk sem stendur með almenningi Sú ríkisstjórn sem tók við völdum í desember lofaði að breyta þessu. Að taka almannahagsmuni fram fyrir sérhagsmuni. Nú, 94 dögum síðar, liggur fyrir frumvarp um leiðréttingu veiðigjalda sem mun nálægt tvöfalda þá upphæð sem þau eiga að skila. Það kemur til viðbótar þegar fyrirliggjandi breytingum á strandveiðikerfinu. Það kemur til viðbótar þegar framlögðu frumvarpi sem ætlað er að auka gagnsæi í sjávarútvegi, aðlaga leikreglurnar sem geirinn spilar eftir við aðrar og skilgreina systkini og sambúðarfólk sem tengda aðila. Það kemur til viðbótar skýrslubeiðni um að atvinnuvegaráðherra flytji Alþingi skýrslu um eignarhald 20 stærstu útgerðarfélaga landsins í íslensku viðskiptalífi. Það sem öðrum tókst ekki að gera á 42 árum tókst ríkisstjórninni að ýta af stað á 94 dögum. Nú ríður á að allir sem hafa beðið eftir þessu í áratugi standi saman og sigli þessu þjóðþrifamáli í höfn. Það er vert að hafa ofangreint í huga þegar stjórnarandstöðuflokkarnir tala um sitjandi ríkisstjórn sem verklausa. Hafið þetta líka í huga þegar hún talar um suma flokkanna sem að henni standa sem eitthvað skítugt sem hafi óvart villst inn í stássstofuna þeirra. Aðskotahlut sem sé sestur við völd og eigi, að þeirra mati, ekkert erindi upp á dekk þrátt fyrir skýrt lýðræðislegt umboð vegna þess að bakgrunnur þeirra og lífssaga er öðruvísi en þeirra sem vanir eru því að stjórna. Hafið í huga að stundum þarf nefnilega öðruvísi fólk til að knýja í gegn nauðsynlegar breytingar. Fólk sem lætur verkin tala. Fólk eins og það sem er við völd á Íslandi í dag. Höfundur er framkvæmdastjóri þingflokks Samfylkingarinnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórður Snær Júlíusson Skattar og tollar Sjávarútvegur Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Alþingi Breytingar á veiðigjöldum Strandveiðar Mest lesið Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Skoðun Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Greiningar eða lausnir – hvort vegur þyngra? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson skrifar Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur krabbameinsrannsókna – eitthvað sem mig varðar? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Sjá meira
Kvótakerfið var bundið í lög árið 1983. Framsal á kvóta var gefið frjálst nokkrum árum síðar og heimild til að veðsetja þann kvóta, sem úthlutað hafði verið án endurgjalds, fyrir bankalánum var gefin árið 1997. Þau bankalán voru notuð til að kaupa upp kvóta eða aðrar eignir með þeim afleiðingum að virði kvótans hækkaði gríðarlega. Úr varð stétt stórútgerða sem á bókfært eigið fé upp á að minnsta kosti hátt í fimm hundruð milljarða króna – en líklega miklu meira þar sem kvóti er verulega vanmetinn í bókum þeirra – og er með miklu hærra rekstrarhagnaðarhlutfall en þorri viðskiptahagkerfisins. Allan þennan tíma síðan kerfið var sett á, í meira en fjóra áratugi, hafa átt sér stað átök um þetta fyrirkomulag. Krafa um að sanngjarnt afgjald sé greitt fyrir afnot af þjóðarauðlindinni hefur mætt pólitískri fyrirstöðu þeirra flokka sem ráðið hafa íslensku samfélagi að mestu frá lýðveldisstofnun, þrátt fyrir að allar kannanir hafi í áratugi sýnt að mikill meirihluti þjóðarinnar standi á bakvið þá kröfu. Nú verður breyting þar á. Útgerðin heldur áfram eftir tveimur af hverjum þremur krónum Í frumvarpi til laga um veiðigjöld sem kynnt var í dag er lögð til leiðrétting á veiðigjöldum sem mun auka tekjur hins opinbera af þeim umtalsvert. Þrátt fyrir breytinguna mun útgerðin samt taka til sín um 67 prósent af hverri veiðiferð, en33 prósent af hagnaði hennar mun fara í að greiða fyrir afnot af þjóðarauðlindinni. Ef lögin hefðu verið í gildi árið 2023 hefði hagnaður sjávarútvegs í heild farið úr 67,5 í 59,9 milljarða króna. Það er allt og sumt. Rekstrarhagnaðarhlutfall sjávarútvegs verður áfram sem áður umtalsvert hærra en þorra annarra geira og framlegð hans líka. Áhrifin á fjárfestingargetu greinarinnar eru engin, enda sú upphæð sem gjöldin verða hækkuð um bara brot af þeim hagnaði sem hún er með árlega, eftir að búið er að taka tillit til allrar fjárfestingar. Ólíkt því sem haldið hefur verið fram af hagsmunagæsluaðilum þá er engin ástæða til þess að fara með vinnslur úr landi vegna breytinganna. Það er einfaldlega hræðsluáróður. Enn verður meiri hagnaður af vinnslu sjávarafurða en gengur og gerist í öðrum greinum í hagkerfinu og breytingarnar eru ekki til þess fallnar að skerða samkeppnishæfni þeirra. Breiðustu bökin borga mest Fyrirkomulagið verður þannig að frítekjumark verður hækkað þannig að breytingarnar hafi ekki mikil áhrif á litlar og meðalstórar útgerðir. Breiðustu bökin í stórútgerð, sem hagnast mest, munu borga mest. Frumvarpið er líka hannað þannig að áhrif á landsbyggðina verði hverfandi og gert er ráð fyrir því að fjármagnið sem fæst í ríkiskassann muni að stóru leyti fara í löngu nauðsynlegar vegabætur í landsbyggðunum. Ekki veitir af, enda uppsöfnuð viðhaldsskuld í vegakerfinu komin í 265 til 290 milljarða króna. Fyrir liggur að aukið slit á kerfinu er að uppistöðu vegna stóraukinna þungaflutninga, enda sýna útreikningar að ein ferð 20 tonna vörubíls slítur vegum á við tíu þúsund ferðir tveggja tonna fólksbíls. Ein þeirra atvinnugreina sem nýtir vegakerfið hvað mest til þungaflutninga er sjávarútvegur. Leiðrétting, ekki hækkun Til viðbótar við réttlætis- og sanngirniskröfuna sem er undirliggjandi í nú kynntri lagabreytingu um hækkun veiðigjalda þá liggur fyrir að gildandi fyrirkomulag var úr sér gengið. Skýrast birtingarmynd þess er sú að tekjur af veiðigjaldi hafa ekki staðið undir kostnaði við þá þjónustu sem ríkið veitir sjávarútvegi. Sá kostnaður var ellefu milljarðar króna árið 2023 á meðan að veiðigjöld voru um tíu milljarðar króna. Það segir sig sjálft að skattgreiðendur geta ekki verið að greiða með þjónustu sem hið opinbera er að veita atvinnugrein sem skilaði um 60 milljörðum króna í hagnað á umræddu ári. Það er því ekki „þungur róður fram undan“ líkt og hagsmunagæsluöfl útgerða hafa haldið fram. Hérlendis eiga stórútgerðir svo oftar en ekki alla virðiskeðjuna og selja sjálfri sér aflann til vinnslu. Verðið í þeim viðskiptum er mun lægra en verð á opnum markaði fyrir sambærilegan fisk. Í því fyrirkomulagi er skýr hvati til að selja aflann ódýrt inn í vinnsluna og taka út raunveruleg verðmæti eftir þann hlekk í keðjunni. Veiðigjöldin eru nefnilega einungis greidd af aflanum sjálfum. Leiðréttingin sem ráðist verður í felur annars vegar í sér að miða verð á síld, kolmunna og makríl við verð á markaði í Noregi. Þar er, ólíkt Íslandi, aðskilnaður milli veiða og vinnslu og allur afli fer því beint á markað. Við það myndast markaðsverð. Hins vegar felur leiðréttingin í sér að láta verð á þorski og ýsu sem veiðigjald er greitt af miða við meðalverð á fiskmarkaði yfir tólf mánaða tímabil til að nálgast betur raunveruleg aflaverðmæti. Fólk sem stendur með almenningi Sú ríkisstjórn sem tók við völdum í desember lofaði að breyta þessu. Að taka almannahagsmuni fram fyrir sérhagsmuni. Nú, 94 dögum síðar, liggur fyrir frumvarp um leiðréttingu veiðigjalda sem mun nálægt tvöfalda þá upphæð sem þau eiga að skila. Það kemur til viðbótar þegar fyrirliggjandi breytingum á strandveiðikerfinu. Það kemur til viðbótar þegar framlögðu frumvarpi sem ætlað er að auka gagnsæi í sjávarútvegi, aðlaga leikreglurnar sem geirinn spilar eftir við aðrar og skilgreina systkini og sambúðarfólk sem tengda aðila. Það kemur til viðbótar skýrslubeiðni um að atvinnuvegaráðherra flytji Alþingi skýrslu um eignarhald 20 stærstu útgerðarfélaga landsins í íslensku viðskiptalífi. Það sem öðrum tókst ekki að gera á 42 árum tókst ríkisstjórninni að ýta af stað á 94 dögum. Nú ríður á að allir sem hafa beðið eftir þessu í áratugi standi saman og sigli þessu þjóðþrifamáli í höfn. Það er vert að hafa ofangreint í huga þegar stjórnarandstöðuflokkarnir tala um sitjandi ríkisstjórn sem verklausa. Hafið þetta líka í huga þegar hún talar um suma flokkanna sem að henni standa sem eitthvað skítugt sem hafi óvart villst inn í stássstofuna þeirra. Aðskotahlut sem sé sestur við völd og eigi, að þeirra mati, ekkert erindi upp á dekk þrátt fyrir skýrt lýðræðislegt umboð vegna þess að bakgrunnur þeirra og lífssaga er öðruvísi en þeirra sem vanir eru því að stjórna. Hafið í huga að stundum þarf nefnilega öðruvísi fólk til að knýja í gegn nauðsynlegar breytingar. Fólk sem lætur verkin tala. Fólk eins og það sem er við völd á Íslandi í dag. Höfundur er framkvæmdastjóri þingflokks Samfylkingarinnar.
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun