Féll niður fimm­tán metra á Súlum: „Þetta er bara búið, ég átti gott líf“

„Þegar ég sá Súlur hugsaði ég bara: „Ég verð einhvern veginn að standa þarna uppi.“ Þannig ég fór fyrst í fjallgöngu þarna upp, skoðaði þetta og drónaði,“ segir Garpur um fjallið Súlur í Eyjafirði sem er til umfjöllunar lokaþætti seríunnar Okkar eigið Ísland.

„Svo fór ég aðra ferð og þá ætlaði ég að athuga hversu hátt ég kæmist án þess að lenda í veseni sem, eftir á að hyggja, var ekki sniðugt.“ 

Fann ekki fyrir neinu eftir fallið

Garpur komst ekki nema upp fyrstu fimmtán metrana vegna þess hve erfitt undirlendið var, mosagróið, illfært og grjótið ansi laust í sér. 

„Þetta er allt drasl, allt óþægilegt og mér líður aldrei vel. Þetta fjall gefur manni ekkert rosalega mikinn afslátt, sérstaklega þessa fyrstu metra. Svo er ég að fara upp smá kafla sem lítur ekki út fyrir að vera þægilegur og þá (ég átta mig ekki á því hvað gerist, steinn losnað og ég misst takið) fleygist ég af fjallinu,“ segir Garpur.

„Ókei, þetta er bara búið, ég átti gott líf, þetta var skemmtilegt og fullt af góðum minningum,“ segist hann hafa hugsað með sér meðan hann flaug í loftinu.

Garpur skoppaði niður mósagróið fjallið og lenti líklega þrisvar utan í því áður en hann lenti. Hann var sem betur fer í línu og hefði því ekki getað dottið lengra en þrjátíu metra.

„Svo lendi ég með hausinn niður í móti við brún og tuttugu-þrjátíu metra fall eftir það. Ég finn engar tilfinningar, hvorki líkamlega né andlega, ekki neitt, ég bara ligg þarna. Svo fer ég að hreyfa tærnar og þær hreyfast og hreyfi hausinn varlega til hliðanna, þreifa á hausnum á mér og öxlunum og finn að Go-Pro-vélin sem ég var með á hausnum er farin þannig ég hef greinilega lent á hausnum,“ segir hann.

„Ég ákvað að ég yrði að koma þarna aftur og kalla til liðsauka,“ segir hann um fjallið og sú ganga er umfjöllunarefnið í lokaþætti fjallgönguþáttanna Okkar eigið Ísland sem hafa verið sýndir á Vísi í haust og vetur.

Miserfitt að sannfæra vinina

Garpur heyrði í Andra Má Ómarssyni, Bergi Sigurðssyni og Jónasi G. Sigurðssyni. Þrátt fyrir að verkefnið virtist ógnvænlegt reyndist Garpur of sannfærandi og ákváðu þremenningarnir því að slá til og fara með honum.

„Ég var svo spenntur að klára þetta, losa þetta úr hausnum mínum, ég var búinn að hugsa svo mikið um þetta. Þetta var búið að festast í sjálfsmyndinni minni að hafa dottið þarna,“ segir Garpur.

Mennirnir héldu því af stað norður keyrandi. Eftir ágætis bíltúr tók við eins og hálfs tíma ganga upp að rótum Súlna sem var þakið í þoku og skýjabakka. Fljótt áttuðu mennirnir þrír sem Garpur hafði fengið með sér að klifrið yrði krefjandi, undirlagið þakið lafþunnum mosa og illfæru grjóti.

„Ég fann það alveg strax að ég hafði náð að sannfæra Andra um að koma með en hann var ekkert peppaðasti gæinn þegar hann sá í hvað stefndi. Jonni er alltaf til í allt og Bergur var spenntastur af okkur,“ segir Garpur um viðmót þremenninganna.

„Ég hlakka til þegar þú fyrirgefur mér“

Eftir því sem fjórmenningarnir klifruðu hærra varð erfiðara fyrir þá sem voru komnir upp að eiga í samskiptum við þá sem voru niðri og öfugt. Mosinn var sömuleiðis svo sleipur að þeir runnu ítrekað með tilheyrandi grjóthruni í átt að næsta manni.

„Ég hlakka til þegar þú fyrirgefur mér,“ sagði Garpur við Andra í miðju klifrinu.

„Gæti verið svolítið í það,“ svaraði Andri sem sagðist síðar hafa viljað vera hvar sem er annars staðar en akkúrat þarna á þeim tímapunkti.

Upplýsingar um klifurleiðina voru af skornum skammti og fóru þeir félagar fljótt að hafa áhyggjur af því hvernig þeir kæmust niður. Til allrar hamingju batnaði undirlendið eftir því sem þeir komust hærra, mosinn og mulningurinn véku fyrir traustara bergi. Þrátt fyrir það var smá hasar eftir enda þykk þoka sem umvafði toppinn.

Hægt er að sjá alla ferðasöguna, klifrið og spennandi lokahlutann í þættinum í heild sinni hér að neðan: