En breytingaskeiðið er reyndar ekkert djók. Það er alveg þrælflókið fyrirbrigði.
Og á við bæði kynin því það eru alls ekki bara konur sem fara í gegnum breytingaskeiðið.
Karlmenn gera það líka.
Upplifunin og einkennin geta hins vegar verið mjög ólík á milli einstaklinga og kynja.
Í grein Harvard Business Review (HBR) er á það bent að breytingaskeiðið byrjar oftast hjá fólki þegar það er á aldrinum 45-55 ára.
Sem þýðir að á vinnumarkaði er stór hópur fólks að ganga í gegnum þetta ferli.
Og margt fólk jafnvel á hátindi starfsframans. Í góðum stöðugildum, jafnvel æðstu stjórnendastörfunum.
En getur það að fara í gegnum breytingaskeiðið haft áhrif á okkur í vinnunni?
Já vissulega.
Því breytingaskeiðinu geta fylgt alls kyns tilfinningaleg og líkamleg einkenni.
Allt frá kvíða eða þunglyndi yfir í svefntruflanir. Sem vissulega getur haft áhrif á það hvernig dagsformið okkar er.
Og hugsa sér: Þetta tímabil er sagt geta staðið yfir í 7-14 ár!
Það er oftar og meira rætt um breytingaskeið kvenna. En fáir gera sér kannski grein fyrir því hvað nákvæmlega konur á breytingaskeiði eru að glíma við og hvernig sú upplifun getur verið að hafa áhrif á þær í vinnunni.
Það sama gæti reyndar verið að gerast hjá karlmanni.
Einkenni breytingaskeiðs karla getur til dæmis lýst sér í aukinni fitumyndun, minni kynhvöt eða erfiðleikum við stinningu.
Þetta eru ekki beint auðveld viðfangsefni að glíma við.
Þannig að já, auðvitað getur breytingaskeiðið haft áhrif á það hvernig okkur líður í vinnunni og hvernig okkur tekst frammistaðan.
Almennt tengjum við þó ekki atvinnulífið neitt við breytingaskeið.
Okkur finnst eðlilegt að vita af óléttu, barnsfæðingum og fæðingarorlofi. Sem er einmitt mikil reynsla að fara í gegnum um.
En ræðum breytingaskeiðið ekkert.
Þó segir í grein HBR að rannsóknir bendi sumar til þess að sumir vinnustaðir forðist að ráða konur á vissum aldri til starfa, meðal annars vegna þess að breytingarskeiðstímabilið getur reynst konum svo „flókinn og erfiður“ tími.
Enda ekkert skrýtið. Þegar konur ganga með barn er ekkert mál að ræða það opinskátt hvernig þeim líður. Fólk spyr og hefur meira að segja áhuga á að heyra hvernig gengur.
En breytingaskeiðið?! Nei, nokkuð öruggt að það eru fáir sem opna sig um þá umræðu á vinnustað.
Sem getur verið erfitt því þar með upplifir þessi hópur starfsfólks sig einangrað og án stuðnings. Enda þekking samstarfsfélaga lítil og oft engin.
Mögulega gæti þetta þó breyst í framtíðinni.
Til dæmis segir HBR frá konu í sinni grein, starfar sem ráðgjafi fyrir vinnustaði sem vilja efla fjölbreytileika í vinnustaðamenningu og ráðningum starfsfólks. Í þeim efnum er ekki aðeins tekið tillit til aldurs, kyns, kynhneigðar, trúar, þjóðernis og svo framvegis, heldur einnig það að viss hópur starfsfólks er á þeim aldri að mjög líklega er viðkomandi starfsmaður að fást við einhver einkenni breytingaskeiðsins.
Til dæmis með því að opna umræðuna og efla meðvitund vinnustaða og samstarfsteyma um að breytingarskeiðið er eitt af staðreyndum lífsins. Þótt við séum ekkert endilega að opinbera það.
En það að átta sig á því að það er til staðar, getur strax verið framfaraskref og gert okkur betri í að skilja hvort annað og sýna samkennd.
Er framkvæmdastjórinn þinn eða einhver annar samstarfsfélagi að sýna einkenni breytingaskeiðsins? Ef já, í hverju felast þau einkenni? Getur þú sett þig í hans/hennar spor? Hvað veistu um einkenni breytingaskeiðs karla og kvenna?
