Neyðarástand ríkir nú á spítölum landsins vegna verkfalla, sjúklingar fá ekki nauðsynlega umönnun og eingöngu bráðatilfellum er sinnt. Krabbameinssjúklingar geta ekki hafið meðferð og hlé þarf að gera á meðferð sem er hafin. Sjúklingar fá ekki nauðsynlega greiningu og verða að bíða í von og óvon um hvort þeir fái náð fyrir augum þeirra sem forgangsraða bráðatilfellum, sem læknar sækja um undanþágu fyrir.
Á miðvikudaginn í síðustu viku átti ég að mæta í myndatöku vegna meðferðar á æxli í litlaheila. Undanfarna daga hef ég orðið var við aukin og ný einkenni sem geta komið fram ef æxlið er að færast nær heilastofni og mynda þar þrýsting sem m.a. veldur tvísýni. Til þess að fá úr því skorið hvort um þetta er að ræða eða orsakanna sé að leita annað, er bráðnauðsynlegt að ég komist í myndatöku.
Þegar ég mætti var ég sendur heim, þar sem verkfall BHM var skollið á. Til að krabbameinslæknirinn geti metið hvaða meðferð er líklegust til árangurs, þarf hann niðurstöður úr nýjum myndatökum og var því ákveðið að sækja um undanþágu fyrir mitt tilvik. Í dag er þriðjudagur og krabbameinslæknirinn gerir það sem hann getur til að tala mínu máli til þeirra sem flokka þau bráðatilfelli er hljóta afgreiðslu. Það þarf ekki sérfræðing til að skilja að tíminn skiptir þarna höfuðmáli í mínu tilviki, til að geta brugðist rétt við og stöðvað hugsanlegan vöxt sem allra fyrst. Á meðan beðið er niðurstöðu verður að gera hlé á lyfjameðferðinni sem ég er nú hálfnaður í.
Það hefur færst í aukana að sjúklingar hérlendis séu notaðir í kjarabaráttu mismunandi starfsstétta. Í dag eru 17 aðildarfélög BHM í verkfalli. Heildarfjöldi félagsmanna BHM er 3.009 og þar af eru 108 í Félagi geislafræðinga. Á vefsíðu félagsins kemur fram að þau aðildarfélög sem hófu ótímabundnar verkfallsaðgerðir 7. apríl eru geislafræðingar og önnur aðildarfélög sem vinna á spítölum. Önnur aðildarfélög fóru eða fara í verkföll síðar og í sumum tilvikum hluta úr degi.
Beitir fyrir sig sjúklingum
Þarna er BHM að sækja launahækkanir fyrir heil 17 aðildarfélög og beitir fyrir sig sjúklingum landsins. Er þetta þróun sem okkur finnst eðlileg og megum við búast við fleiri aðgerðum á næstu misserum, þar sem stéttarfélög nota neyð sjúklinga á spítölum landsins til að sækja launahækkanir fyrir sína félagsmenn?
Munurinn á afleiðingum verkfalla BHM hjá t.d. lögfræðingum og geislafræðingum er í mínum huga það stór, að hann réttlætir þessi skrif. Í fyrra tilfellinu geta tapast tími og fjármunir. Aldrei líf. Í seinna tilvikinu getur orðið um slíkt að ræða. Hvenær sá hugsunarháttur varð sjálfsagður hér, er mér hulið.
Ég ætla engum einstaklingi það að neita öðrum um aðstoð í neyð, en þegar einstaklingar eru orðnir hluti af hópi, verður samstaða hópsins yfirsterkari samvisku þeirra einstaklinga sem hópnum tilheyra. Vissulega þarf að semja og samningar verða ekki nema allir aðilar borðsins leggi sig fram. Það réttlætir samt ekki þá meðferð sem sjúklingar þessa lands þurfa að þola og þurfa áfram að þola, verði ekki breyting á þessum hugsunarhætti.
Í greininni fjalla ég um krabbameinssjúklinga, þar sem ég tek mig sem raunverulegt dæmi, til að benda á þær raunverulegu afleiðingar sem núverandi verkfallsaðgerðir hafa. Aðrir sjúklingahópar verða ekki minna fyrir barðinu. Bráðveikir sjúklingar komast ekki í aðgerð eða eftirlit til að hefja eða halda áfram meðferð. Á meðan horfa aðstandendur á í örvinglan. Er þetta það þjóðfélag sem við viljum lifa í? Er réttlætanlegt að skiptimynt kjarabóta sé minni lífslíkur sjúklinga? Þessu verður að linna. Það getur enginn í hjarta sínu réttlætt þetta ástand. Það eina sem við sjúklingar getum gert er að biðjast vægðar.
Hefurðu sögu að segja eða skoðun að deila? Ef svo er sendu okkur grein ásamt mynd á netfangið ritstjorn(hja)visir.is
