Ryðgaðir lyklar Ívar Halldórsson skrifar 30. janúar 2017 12:14 Fólk hefur yfir ýmsu að kvarta. Það gagnrýnir frammistöðu stjórnmálaflokka, fyrirtækja og stofnana án þess að hika. Land okkar virðist vera stútfullt af sérfræðingum, en einhverra hluta vegna virðist þetta fólk hafa hafnað á vitlausri tröppu í þjóðfélagsstiganum. Okkar bestu stjórnmálasnillingar og viðskiptafrömuðir fara víst huldu höfði og virðast önnum kafnir við að baka brauð, sópa götur eða dæla bensíni. Kannski ert þú sem ert að lesa þennan pistil miklu hæfari til þess verks að koma þjóðarskútunni á réttan kjöl. Kannski væru skattar lægri, skuldirnar minni, aldraðir ánægðari og veturinn styttri ef þú fengir að ráða. Kannski þarf að hrókera allhressilega til að hinir týndu snillingar alþýðunnar komist í kastljósið og geti hafist handa við að bjarga Íslandi frá glötun. En á meðan við bíðum eftir því að þeir sem vita betur stígi fram í dagsljósið og leiðrétti alla þessa endemis vitleysu sem við erum endalaust að glíma við, skulum við öll nýta tímann vel. Í stað þess að röfla yfir því sem aðrir eru ekki að gera, getum við byrjað að gera það sem við erum ekki að gera. Fjöldi þeirra sem gagnrýna slæma stöðu ríkissjóðs gefa ekki upp alla sína skatta. Þeir kjósa oft svörtu leiðina eða aðrar vafasamar leiðir til að svindla á skattkerfinu. Þeir leysa eigin vanda á kostnað samlanda sinna sem reiða sig á þá þjónustu sem skattpeningar eiga að greiða fyrir. Því fleiri sem reyna í eigingirni að leysa eigin skort með skattsvikum, því lengra eigum við í land með að finna raunhæfar lausnir. Svo er það fólkið sem kýs að hanga heima í tölvuleikjum, frekar en að finna sér vinnu. Það gerir kröfur um að geta keyrt á góðu malbiki, vilja hafa aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu og menntun þegar því hentar. Það pásar „Call of Duty“ leikinn á meðan það hringir inn í umræðuþætti; gerir skothríð að þingmönnum og bölsótast yfir aðgerðarleysi þeirra í efnahags- og atvinnumálum í stað þess að fara út og anda að sér tækifærunum og efla stöðu almennings. Margir þeirra sem gagnrýna hvað harðast veikar stoðir heilbrigðiskerfisins reykja eins og strompar, gúffa í sig alls kyns óhollustu, og leyfa líkama sínum að grotna niður í aðgerðaleysi. Mikið fjármagn fer í að tjasla óábyrgu fólki saman, sem hundsar eigið heilbrigði á kostnað almennings á meðan fjöldi fólks sem glímir við ófyrirséð veikindi, andlega sjúkdóma eða afleiðingar alvarlega slysa fær ekki nauðsynlega þjónustu. Margir gagnrýna opinberlega of litla löggæslu í umferðinni og harma óheppileg umferðarslys, en keyra svo sjálfir eins og fangar á flótta með einn kaldann á kantinum. Fólk vill að ráðamenn vinni hart að því að auka öryggi í umferðinni, en nennir svo ekki einu sinni sjálft að lyfta litla fingri til að gefa stefnuljós og auka þannig eigiðmöryggi og annara. Fjöldi fólks tjáir sig opinberlega um hungursneyð í heiminum og gagnrýnir aðgerðarleysi stjórnvalda. Það tímir þó ekki þúsundkalli til að hjálpa fátækum nágranna sínum án þess að fá loforð, helst þrívottað, um skjóta endurgreiðslu. Svona mætti lengi halda áfram. Í stað þess að kvarta endalaust yfir aðgerðarleysi yfirvalda og embættismanna ættum við að líta í eigin barm. Við ættum að athuga gaumgæfilega hvort við sjálf séum hluti af þeim vanda sem við viljum að aðrir leysi sem fyrst. Breyting þarf að eiga sér stað á okkar hugarfari. Það getur þó enginn breytt okkur án okkar samþykkis – hvorki ríkisstjórn, prestur eða pistlahöfundur. Við verðum að breyta okkur sjálf og byrja að ganga sjálf í takt við okkar kröfur til annara. Við erum öll lykilmanneskjur. Við erum öll með lykla sem opna læstar hurðar víða í okkar samfélagi. Sumar eru litlar og aðrar stórar. Við þurfum hvert fyrir sig að taka ábyrgð á okkar eigin lyklakippum. Á kippunum hanga fjölmargir lyklar; sumir áreiðanlega orðnir vel ryðgaðir vegna lítillar notkunar. Ef við bíðum með að kenna öllum öðrum um vankanta þjóðfélags okkar, í það minnsta á meðan við finnum út úr því hvernig við sjálf getum lagt okkar á vogarskálarnar, er hugsanlegt að hurðir sem lengi hafa verið læstar í okkar þjóðfélagi, hrökkvi skyndilega úr lás. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun Skoðun Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Sjá meira
Fólk hefur yfir ýmsu að kvarta. Það gagnrýnir frammistöðu stjórnmálaflokka, fyrirtækja og stofnana án þess að hika. Land okkar virðist vera stútfullt af sérfræðingum, en einhverra hluta vegna virðist þetta fólk hafa hafnað á vitlausri tröppu í þjóðfélagsstiganum. Okkar bestu stjórnmálasnillingar og viðskiptafrömuðir fara víst huldu höfði og virðast önnum kafnir við að baka brauð, sópa götur eða dæla bensíni. Kannski ert þú sem ert að lesa þennan pistil miklu hæfari til þess verks að koma þjóðarskútunni á réttan kjöl. Kannski væru skattar lægri, skuldirnar minni, aldraðir ánægðari og veturinn styttri ef þú fengir að ráða. Kannski þarf að hrókera allhressilega til að hinir týndu snillingar alþýðunnar komist í kastljósið og geti hafist handa við að bjarga Íslandi frá glötun. En á meðan við bíðum eftir því að þeir sem vita betur stígi fram í dagsljósið og leiðrétti alla þessa endemis vitleysu sem við erum endalaust að glíma við, skulum við öll nýta tímann vel. Í stað þess að röfla yfir því sem aðrir eru ekki að gera, getum við byrjað að gera það sem við erum ekki að gera. Fjöldi þeirra sem gagnrýna slæma stöðu ríkissjóðs gefa ekki upp alla sína skatta. Þeir kjósa oft svörtu leiðina eða aðrar vafasamar leiðir til að svindla á skattkerfinu. Þeir leysa eigin vanda á kostnað samlanda sinna sem reiða sig á þá þjónustu sem skattpeningar eiga að greiða fyrir. Því fleiri sem reyna í eigingirni að leysa eigin skort með skattsvikum, því lengra eigum við í land með að finna raunhæfar lausnir. Svo er það fólkið sem kýs að hanga heima í tölvuleikjum, frekar en að finna sér vinnu. Það gerir kröfur um að geta keyrt á góðu malbiki, vilja hafa aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu og menntun þegar því hentar. Það pásar „Call of Duty“ leikinn á meðan það hringir inn í umræðuþætti; gerir skothríð að þingmönnum og bölsótast yfir aðgerðarleysi þeirra í efnahags- og atvinnumálum í stað þess að fara út og anda að sér tækifærunum og efla stöðu almennings. Margir þeirra sem gagnrýna hvað harðast veikar stoðir heilbrigðiskerfisins reykja eins og strompar, gúffa í sig alls kyns óhollustu, og leyfa líkama sínum að grotna niður í aðgerðaleysi. Mikið fjármagn fer í að tjasla óábyrgu fólki saman, sem hundsar eigið heilbrigði á kostnað almennings á meðan fjöldi fólks sem glímir við ófyrirséð veikindi, andlega sjúkdóma eða afleiðingar alvarlega slysa fær ekki nauðsynlega þjónustu. Margir gagnrýna opinberlega of litla löggæslu í umferðinni og harma óheppileg umferðarslys, en keyra svo sjálfir eins og fangar á flótta með einn kaldann á kantinum. Fólk vill að ráðamenn vinni hart að því að auka öryggi í umferðinni, en nennir svo ekki einu sinni sjálft að lyfta litla fingri til að gefa stefnuljós og auka þannig eigiðmöryggi og annara. Fjöldi fólks tjáir sig opinberlega um hungursneyð í heiminum og gagnrýnir aðgerðarleysi stjórnvalda. Það tímir þó ekki þúsundkalli til að hjálpa fátækum nágranna sínum án þess að fá loforð, helst þrívottað, um skjóta endurgreiðslu. Svona mætti lengi halda áfram. Í stað þess að kvarta endalaust yfir aðgerðarleysi yfirvalda og embættismanna ættum við að líta í eigin barm. Við ættum að athuga gaumgæfilega hvort við sjálf séum hluti af þeim vanda sem við viljum að aðrir leysi sem fyrst. Breyting þarf að eiga sér stað á okkar hugarfari. Það getur þó enginn breytt okkur án okkar samþykkis – hvorki ríkisstjórn, prestur eða pistlahöfundur. Við verðum að breyta okkur sjálf og byrja að ganga sjálf í takt við okkar kröfur til annara. Við erum öll lykilmanneskjur. Við erum öll með lykla sem opna læstar hurðar víða í okkar samfélagi. Sumar eru litlar og aðrar stórar. Við þurfum hvert fyrir sig að taka ábyrgð á okkar eigin lyklakippum. Á kippunum hanga fjölmargir lyklar; sumir áreiðanlega orðnir vel ryðgaðir vegna lítillar notkunar. Ef við bíðum með að kenna öllum öðrum um vankanta þjóðfélags okkar, í það minnsta á meðan við finnum út úr því hvernig við sjálf getum lagt okkar á vogarskálarnar, er hugsanlegt að hurðir sem lengi hafa verið læstar í okkar þjóðfélagi, hrökkvi skyndilega úr lás.
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun