Kurr í í­þrótta­hreyfingunni vegna krafna Skattsins

Kristinn Jónasson, lögmaður og eigandi hjá KPMG Law, vakti athygli á málinu í aðsendri grein hér á Vísi á dögunum. Þar rekur hann að skattalegt regluverk í tengslum við íþróttafélög hafi verið til umfjöllunar á síðustu mánuðum. 

Í leiðbeiningum Skattsins sem upphaflega hafi verið birtar árið 2004 en uppfærðar í febrúar 2024 sé áréttað að forsvarsmenn íþróttafélaga beri ábyrgð á staðgreiðslu skatta og tryggingagjalds. Sé brotið gegn þessum skyldum, geti íþróttafélög og forsvarsmenn þeirra sætt refsiábyrgð.

Hann hélt erindi um málið á Skattafróðleik KPMG, sem haldinn var í síðustu viku. Í tilefni af því mætti Kristinn í Bítið á Bylgjunni og ræddi málið.

Skatturinn minni á sig

Hann segir að með bréfi sínu til íþróttafélaga hafi Skatturinn minnt rækileg á sig, eftir að hafa ekki haft mikið eftirlit með íþróttahreyfingunni undanfarin ár. Sú áminning hafi valdið talsverðu kurri í hreyfingunni.

Málið snúi ekki endilega að tekjuskattslögunum sem slíkum heldur túlkun og framkvæmd Skattsins hvað varðar annars vegar launþegasambönd og hins vegar verktakasambönd.

Íþróttamenn í stærstu þremur boltagreinunum geti vissulega fallið undir skilgreiningu launþega, til að mynda hvað fasta starfsstöð varðar, en hann sé ekki sannfærður um að þeir passi fullkomlega í það box.

„Spurningin sem ég hef sett upp er sú hvort íþróttamenn geti verið settir í þetta box, sökum eðlis starfs íþróttamanna fyrir félagslið.“ Þar vísar hann til að mynda til þeirrar staðreyndar að fótboltamenn ganga kaupum og sölum á félagsskiptamarkaði.

„Þá ertu rifinn upp úr launþegasambandi, ef það er sett upp þannig, og þú ert settur í launþegasamband við einhvern aðila sem þú kaust algjörlega ekki sjálfur að fara í. Þá ertu kominn á allt annan stað en launþegi á hefðbundnum vinnumarkaði.“

Sextán þúsund krónur til eða frá

Kristinn ábendingar Skattsins ekki koma til með að hafa miklar fjárhagslega afleiðingar fyrir íþróttafélög og -menn. Hann stillir upp dæmi um íþróttamann sem kostar sitt félag eina milljón króna á mánuði í launagreiðslur sem verktaki. 

Ef sami íþróttamaður væri gerður að launþega en félagið myndi verja sömu upphæð í hann fengi hann um 16 þúsund krónum minna borgað á mánuði.

Sjálfboðaliðar gætu bakað sér refsiábyrgð

Kristinn segir að eitt af umdeildustu atriðunum í erindi Skattsins sé möguleg refsiábyrgð þeirra sjálfboðaliða sem sitja í stjórnum íþróttafélaga, komi til brota á skattalögum. Gildandi skattalöggjöf kveður á um að sjálfboðaliði sem hefur engan fjárhagslegan ávinning af starfi sínu, geti borið refsiábyrgð sé misbrestur við framkvæmd upplýsinga- og greiðsluskyldu til skattyfirvalda.

Ljóst er að kröfur til þessarra sjálfboðaliða myndu aukast verulega ef allir sem starfa fyrir íþróttafélög flokkuðust sem launþegar, enda bera verktakar sjálfir ábyrgð á að standa skil á sköttum og gjöldum.

„Maður er að gera þetta af hugsjón og í samfélagslegum þankagangi. Það er kannski erfitt fyrir hinn almenna borgara að vera settur undir sama hatt og þeir sem eru að meðhöndla peninga hjá fyrirtækjum sem eru að velta milljörðu,“ segir Kristinn en hann er formaður körfuknattleiksdeildar Hauka.

Kostar gríðarlega vinnu

Að lokum segir Kristinn að í bréfi Skattsins segir að embættið hafi orðið þess áskynja að misbrestur hefði orðið í skilum innan íþróttahreyfingarinnar að undanförnu.

Það sé ekki rétt heldur hafi fyrirkomulagið verið nokkurn það sama í um tvo áratugi. Hefð hafi skapast verktakasamböndum enda hafi eftirlit Skattsins ekki verið hófstillt. Félög hafi fengið áminningar hér og þar en nú telji Skatturinn íþróttahreyfinguna komna í ógöngur.

Nú krefjist Skatturinn að þessum hlutum verði komið í lag, en gefi þó grið fyrst um sinn.

„Þetta þýðir náttúrulega gríðarlega vinnu fyrir félögin, að umbreyta öllu fyrirkomulagi hvað það varðar að vera með launafulltrúa sem reiknar út staðgreiðslu, skilar lífeyrissjóðsgreiðslum, tryggingargjaldi og öllu þessu.“

Viðtal Bítisins við Kristinn má heyra í spilaranum hér að neðan og erindi Kristins á Skattafróðleik KPMG má sjá hér. Það hefst á 45. mínútu.