Hvers virði erum við? Ágústa Árnadóttir skrifar 29. október 2024 23:31 Eftir að hafa greint hvernig við, sem samfélag, erum föst í ofbeldissambandi við kerfið sem átti að þjóna okkur, verðum við að staldra við og spyrja: Hvers virði erum við í raun? Hvert sem við lítum, sjáum við birtingarmyndir þessa kerfis – ótímabær dauðsföll, morð, ofbeldi innan fjölskyldna. Þetta eru ekki bara einstök sorgleg tilvik, heldur lýsing á samfélagi sem hefur brotnað niður. Kerfi sem hunsar raunverulegar þarfir fólksins, krefst stöðugrar framleiðslu og neyslu, en gleymir að manneskjan sjálf þarf stuðning, öryggi og kærleika. Í stað þess að skapa umhverfi þar sem fólk getur blómstrað, heldur samfélagsformið okkur í heljargreipum þar sem vonleysið þrífst og lífsneistinn dofnar. Hvers vegna er svona mikill sársauki í samfélaginu? Af hverju líður fólki svona illa? Er það ekki kerfið sjálft – þetta samfélagsform – sem gerir okkur nær ómögulegt að dafna? Allar þessar reglur, skyldur, kröfur og skuldir. Við erum stöðugt að hlaupa, vinna okkur til húðar bara til að komast af. Við borgum skatta, en sjáum enga áþreifanlegan ávinning fyrir okkur. Bankarnir taka stóran hluta af því sem við eigum í formi okurvaxta, og verðbólgan hækkar leiguverð, matvöruverð og aðrar lífsnauðsynjar á meðan launin okkar standa í stað. Lífið verður óbærilegt fyrir marga, og sumir finna enga undankomuleið. Kerfið hefur náð að kúga okkur svo lengi að við erum hætt að trúa því að það sé hægt að breyta þessu. Við erum hætt að kvarta, hætt að spyrja. Okkur er talið trú um að þetta „sé bara svona,“ og að við verðum að sætta okkur við hlutskiptið og halda áfram að keyra okkur út, í von um eitthvað betra – sem aldrei kemur. Börnin okkar taka þátt í þessum vítahring Þá komum við að börnunum okkar, næstu kynslóð sem mun erfa þessa vonlausu baráttu ef ekkert breytist. Þau koma til okkar í hreinleika, sakleysi og óspilltri sál. Ef samfélagið væri heilbrigt myndu þau blómstra, finna sinn innri styrk og ljóma í lífinu. En í stað þess skynja þau örvæntingu okkar og taka upp okkar byrðar. Börnin okkar, sem ættu að fá stuðning og kærleika, eru fljótlega sett í vél samkeppninnar og streitunnar, rétt eins og við. Þegar börnin sýna vanlíðan, sem þau óhjákvæmilega gera í þessum aðstæðum, bregst kerfið ekki við með samkennd. Þau verða, rétt eins og við, vandamál sem þarf að „laga“. En hvernig getur brotið kerfi lagað eitthvað? Hið raunverulega virði okkar Við höfum verið látin trúa því að virði okkar felist í því að viðhalda þessu kerfi – vinna, eyða, skulda, hlýða. En hvað ef við myndum átta okkur á því að þetta er ekki sannleikurinn? Hvað ef við myndum skilja að raunverulegt virði okkar liggur ekki í því að vera tannhjól í þessari vél? Að við erum miklu meira en neytendur og þegnar – við erum lifandi, skapandi manneskjur með ómælanlegt innra afl. Endurheimta virði okkar og breyta kerfinu Ef við byrjum að sjá okkar raunverulega virði – ef við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki bara hlekkir í keðju, heldur einstaklingar með óendanlega getu til að vaxa og elska – þá getur kerfið ekki haldið okkur niðri. Við erum ekki fædd til að þjóna kerfi sem byggir á hagsmunum örfárra. Við erum hér til að lifa lífi í umhverfi sem virðir okkur sem manneskjur, lífi sem nærir okkar innra afl og gerir okkur kleift að blómstra. Hvernig breytum við þessu ástandi? Það er hægt að breyta þessu ástandi, en til þess þurfum við að sjá okkar raunverulega virði og vinna saman að lausnum sem gera samfélagið betra fyrir alla. Vaxtakjör sem virka fyrir almenning: Við þurfum að breyta leikreglum peningamarkaðarins svo almenningur fái sömu vaxtakjör og er í nágrannalöndunum. Minni ríkisafskipti og lægri skattar: Of mikil afskipti ríkisins og háir skattar valda því að fólk getur ekki lifað eins og það á skilið. Sjálfbær nýting auðlinda: Auðlindirnar sem við eigum saman eiga að nýtast þjóðinni, ekki fárra stórfyrirtækja. Aukin áhersla á einstaklingsfrelsi: Frelsi einstaklinga er grunnurinn að heilbrigðu samfélagi. Bætt heilbrigðisþjónusta og menntun: Börnin okkar eiga skilið góða menntun og aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu. Niðurstaða Með þessum aðgerðum losnum við úr fjötrum kerfisins og sköpum samfélag sem setur manneskjuna, ekki hagkerfið, í forgrunn. Það er kominn tími til að við sjáum virði okkar, og breytum því hvernig samfélagið virkar – þannig að við fáum öll að lifa betra lífi. Höfundur er í 2.sæti Lýðræðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lýðræðisflokkurinn Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Börn og uppeldi Geðheilbrigði Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Eftir að hafa greint hvernig við, sem samfélag, erum föst í ofbeldissambandi við kerfið sem átti að þjóna okkur, verðum við að staldra við og spyrja: Hvers virði erum við í raun? Hvert sem við lítum, sjáum við birtingarmyndir þessa kerfis – ótímabær dauðsföll, morð, ofbeldi innan fjölskyldna. Þetta eru ekki bara einstök sorgleg tilvik, heldur lýsing á samfélagi sem hefur brotnað niður. Kerfi sem hunsar raunverulegar þarfir fólksins, krefst stöðugrar framleiðslu og neyslu, en gleymir að manneskjan sjálf þarf stuðning, öryggi og kærleika. Í stað þess að skapa umhverfi þar sem fólk getur blómstrað, heldur samfélagsformið okkur í heljargreipum þar sem vonleysið þrífst og lífsneistinn dofnar. Hvers vegna er svona mikill sársauki í samfélaginu? Af hverju líður fólki svona illa? Er það ekki kerfið sjálft – þetta samfélagsform – sem gerir okkur nær ómögulegt að dafna? Allar þessar reglur, skyldur, kröfur og skuldir. Við erum stöðugt að hlaupa, vinna okkur til húðar bara til að komast af. Við borgum skatta, en sjáum enga áþreifanlegan ávinning fyrir okkur. Bankarnir taka stóran hluta af því sem við eigum í formi okurvaxta, og verðbólgan hækkar leiguverð, matvöruverð og aðrar lífsnauðsynjar á meðan launin okkar standa í stað. Lífið verður óbærilegt fyrir marga, og sumir finna enga undankomuleið. Kerfið hefur náð að kúga okkur svo lengi að við erum hætt að trúa því að það sé hægt að breyta þessu. Við erum hætt að kvarta, hætt að spyrja. Okkur er talið trú um að þetta „sé bara svona,“ og að við verðum að sætta okkur við hlutskiptið og halda áfram að keyra okkur út, í von um eitthvað betra – sem aldrei kemur. Börnin okkar taka þátt í þessum vítahring Þá komum við að börnunum okkar, næstu kynslóð sem mun erfa þessa vonlausu baráttu ef ekkert breytist. Þau koma til okkar í hreinleika, sakleysi og óspilltri sál. Ef samfélagið væri heilbrigt myndu þau blómstra, finna sinn innri styrk og ljóma í lífinu. En í stað þess skynja þau örvæntingu okkar og taka upp okkar byrðar. Börnin okkar, sem ættu að fá stuðning og kærleika, eru fljótlega sett í vél samkeppninnar og streitunnar, rétt eins og við. Þegar börnin sýna vanlíðan, sem þau óhjákvæmilega gera í þessum aðstæðum, bregst kerfið ekki við með samkennd. Þau verða, rétt eins og við, vandamál sem þarf að „laga“. En hvernig getur brotið kerfi lagað eitthvað? Hið raunverulega virði okkar Við höfum verið látin trúa því að virði okkar felist í því að viðhalda þessu kerfi – vinna, eyða, skulda, hlýða. En hvað ef við myndum átta okkur á því að þetta er ekki sannleikurinn? Hvað ef við myndum skilja að raunverulegt virði okkar liggur ekki í því að vera tannhjól í þessari vél? Að við erum miklu meira en neytendur og þegnar – við erum lifandi, skapandi manneskjur með ómælanlegt innra afl. Endurheimta virði okkar og breyta kerfinu Ef við byrjum að sjá okkar raunverulega virði – ef við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki bara hlekkir í keðju, heldur einstaklingar með óendanlega getu til að vaxa og elska – þá getur kerfið ekki haldið okkur niðri. Við erum ekki fædd til að þjóna kerfi sem byggir á hagsmunum örfárra. Við erum hér til að lifa lífi í umhverfi sem virðir okkur sem manneskjur, lífi sem nærir okkar innra afl og gerir okkur kleift að blómstra. Hvernig breytum við þessu ástandi? Það er hægt að breyta þessu ástandi, en til þess þurfum við að sjá okkar raunverulega virði og vinna saman að lausnum sem gera samfélagið betra fyrir alla. Vaxtakjör sem virka fyrir almenning: Við þurfum að breyta leikreglum peningamarkaðarins svo almenningur fái sömu vaxtakjör og er í nágrannalöndunum. Minni ríkisafskipti og lægri skattar: Of mikil afskipti ríkisins og háir skattar valda því að fólk getur ekki lifað eins og það á skilið. Sjálfbær nýting auðlinda: Auðlindirnar sem við eigum saman eiga að nýtast þjóðinni, ekki fárra stórfyrirtækja. Aukin áhersla á einstaklingsfrelsi: Frelsi einstaklinga er grunnurinn að heilbrigðu samfélagi. Bætt heilbrigðisþjónusta og menntun: Börnin okkar eiga skilið góða menntun og aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu. Niðurstaða Með þessum aðgerðum losnum við úr fjötrum kerfisins og sköpum samfélag sem setur manneskjuna, ekki hagkerfið, í forgrunn. Það er kominn tími til að við sjáum virði okkar, og breytum því hvernig samfélagið virkar – þannig að við fáum öll að lifa betra lífi. Höfundur er í 2.sæti Lýðræðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun