Börnum fórnað fyrir bætt kjör Guðný Hrafnkelsdóttir skrifar 19. nóvember 2024 15:53 Í dag fer fram opinn fundur Kennarasambands Íslands um menntamál með frambjóðendum til Alþingis. Verkfallsaðgerðir KÍ eru yfirstandandi og mig langaði að höfða til þeirra sem taka þátt í þessum fundi og biðja þau um að setja sig í spor foreldris sem á barn í ótímabundnu verkfalli á leikskólastigi. Yfirstandandi verkfallsaðgerðir KÍ ná til 3% leikskólabarna um landið, ótímabundið. Ég er móðir leikskólabarns í Reykjavík sem þessar aðgerðir ná til. Í Reykjavík nær þetta til um 100 af 6000 leikskólabörnum. Foreldrar þessara barna hafa biðlað til KÍ að láta verkfallsaðgerðir fara á milli skóla, eins og á öðrum skólastigum, eða fara í allsherjarverkfall. Þannig myndi það bíta fleiri fast en þess örfáu börn sem hafa enga aðkomu að þessari deilu og fjölskyldur þeirra. Foreldrar hafa alls ekki hvatt KÍ til að hætta sínum verkfallsaðgerðum. Við viljum að kennararnir okkar fái sanngjörn laun. Í mínum augum eru verkfallsaðgerðir KÍ á leikskólastigi ekki ósvipaðar því að læknar myndu neita þeim sem eru fæddir 1967 um heilbrigðisþjónustu eða að hjúkrunarfræðingar legðu niður störf á einni heilsugæslu, ótímabundið og lífið héldi áfram hjá rest. Hvernig fyndist okkur annars ef starfsemi eins elliheimilis væri lögð niður ótímabundið, til að bæta kjör aldraðra um landið? Örvænting hjá foreldrum þessara barna er mikil, þegar skilaboð KÍ eru á þá leið að það sé ekkert mál að halda þessum aðgerðum áfram vel fram á næsta ár. Þrjár vikur eru liðnar af verkfalli og umfjöllun um samningaviðræður gefur ekki tilefni til bjartsýni. KÍ neitar að svara Áður en verkfallsaðgerðir hófust fengum við þau skilaboð að KÍ og Félag leikskólakennara væru til í að hitta áhyggjufulla foreldra á fundi, en svo var það boð dregið til baka. Þá var okkur bent á að senda KÍ tölvupósta ef við hefðum einhverjar spurningar. Einu svörin sem fengust voru að KÍ þætti leitt að mismuna þessum börnum og að þau myndu ekki tjá sig frekar við okkur. Þegar ljóst var að KÍ ætlaði ekki að svara einstaka foreldrum óskuðu foreldraráð þessara fjögurra leikskóla eftir fundi með KÍ, en þeirri fundarbeiðni hefur enn ekki verið svarað. Foreldrar hafa einnig í örvæntingu sinni leitað annarra leiða til að stöðva þessa mismunun. Þeir hafa til dæmis haft samband við umboðsmann barna, barnamálaráðherra, Samband íslenskra sveitarfélaga, borgarlögmann, borgar- og sveitarstjóra, aðra kjörna fulltrúa og formann mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar, vitandi engu að síður að þessar aðgerðir eru eingöngu á forræði KÍ. Ég er mjög hugsi yfir því að opinber þjónusta við örfáa geti verið tekin í burtu um óákveðinn tíma fyrir hagsmuni miklu stærri heildar. Það er mikilvægt að halda því til haga að ein mismunun réttlætir ekki aðra. Er þetta löglegt? Þegar frumvarp til laga um kjarasamninga opinberra starfsmanna var lagt fram árið 1986 kom fram í meðfylgjandi greinargerð að færu þessir starfsmenn í verkfall skyldi það vera allsherjarverkfall sem næði til allra starfsmanna vinnuveitenda í sveitarfélaginu. Markmið þessara laga var vissulega ekki að skapa þær aðstæður sem eru uppi í dag. Þau sem vinna opinber störf sinna þar með grunnþjónustu samfélagsins, sem við höfum sem samfélag ákveðið að allir eigi rétt á. Það er mikilvægt að opinberir starfsmenn búi við réttlát kjör, en það er ekki síður mikilvægt að við stöndum vörð um þessa grunnþjónustu. Við ættum öll að rísa upp á afturlappirnar þegar örlítill hópur er sviptur grunnþjónustu fyrir hagsmuni mikið stærri heildar. Það á ekki síst við þegar það á við um brot af okkar viðkvæmustu hópum samfélagsins, svo sem börn sem ekki geta varið sig sjálf og eiga allt undir því að við gætum þeirra. Aldrei aftur Ég vona að ekkert barn verði aftur sett í þá stöðu sem barnið mitt er í núna. Það er kaldhæðnislegt að hugsa til þess að kennarar fræða börnin okkar um Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, en stéttarfélög kennaranna brjóta á réttindum þessara sömu barna. Það er mín skoðun að fullorðnir eigi ekki að fórna réttindum varnarlausra barna til að berjast fyrir sínum kjörum. Það á að forðast í lengstu lög að fara í aðgerðir sem hafa neikvæð áhrif á börn og leggja allt kapp á að lágmarka skaðann sem slíkar aðgerðir valda þeim, ef þær teljast nauðsynlegar. Við sem erum foreldrar þessa barnahóps upplifum okkur varnarlaus og þau fáu sem reyna að standa með okkur ná aðeins að gera það með veikum mætti. Því miður kemur í ljós kerfið okkar nær ekki að vernda börnin okkar almennilega og því þarf að breyta. Fyrir mér snýst þetta um hvernig samfélagi við viljum búa í og hvernig við komum fram við börnin okkar. Viljum við að kennarar búi við góð kjör? Já! En tilgangurinn helgar ekki meðalið og réttlætir ekki þær verkfallsaðgerðir KÍ sem nú standa yfir á leikskólastigi. Guðný Hrafnkelsdóttir, móðir leikskólabarna í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Skóla- og menntamál Leikskólar Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftlagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftlagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir skrifar Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir skrifar Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason skrifar Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Gegn áætluðu kílómetragjaldi stjórnvalda á bifhjól Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Tillaga um hærri vörugjöld á mótorhjól er skref aftur á bak Unnar Már Magnússon skrifar Sjá meira
Í dag fer fram opinn fundur Kennarasambands Íslands um menntamál með frambjóðendum til Alþingis. Verkfallsaðgerðir KÍ eru yfirstandandi og mig langaði að höfða til þeirra sem taka þátt í þessum fundi og biðja þau um að setja sig í spor foreldris sem á barn í ótímabundnu verkfalli á leikskólastigi. Yfirstandandi verkfallsaðgerðir KÍ ná til 3% leikskólabarna um landið, ótímabundið. Ég er móðir leikskólabarns í Reykjavík sem þessar aðgerðir ná til. Í Reykjavík nær þetta til um 100 af 6000 leikskólabörnum. Foreldrar þessara barna hafa biðlað til KÍ að láta verkfallsaðgerðir fara á milli skóla, eins og á öðrum skólastigum, eða fara í allsherjarverkfall. Þannig myndi það bíta fleiri fast en þess örfáu börn sem hafa enga aðkomu að þessari deilu og fjölskyldur þeirra. Foreldrar hafa alls ekki hvatt KÍ til að hætta sínum verkfallsaðgerðum. Við viljum að kennararnir okkar fái sanngjörn laun. Í mínum augum eru verkfallsaðgerðir KÍ á leikskólastigi ekki ósvipaðar því að læknar myndu neita þeim sem eru fæddir 1967 um heilbrigðisþjónustu eða að hjúkrunarfræðingar legðu niður störf á einni heilsugæslu, ótímabundið og lífið héldi áfram hjá rest. Hvernig fyndist okkur annars ef starfsemi eins elliheimilis væri lögð niður ótímabundið, til að bæta kjör aldraðra um landið? Örvænting hjá foreldrum þessara barna er mikil, þegar skilaboð KÍ eru á þá leið að það sé ekkert mál að halda þessum aðgerðum áfram vel fram á næsta ár. Þrjár vikur eru liðnar af verkfalli og umfjöllun um samningaviðræður gefur ekki tilefni til bjartsýni. KÍ neitar að svara Áður en verkfallsaðgerðir hófust fengum við þau skilaboð að KÍ og Félag leikskólakennara væru til í að hitta áhyggjufulla foreldra á fundi, en svo var það boð dregið til baka. Þá var okkur bent á að senda KÍ tölvupósta ef við hefðum einhverjar spurningar. Einu svörin sem fengust voru að KÍ þætti leitt að mismuna þessum börnum og að þau myndu ekki tjá sig frekar við okkur. Þegar ljóst var að KÍ ætlaði ekki að svara einstaka foreldrum óskuðu foreldraráð þessara fjögurra leikskóla eftir fundi með KÍ, en þeirri fundarbeiðni hefur enn ekki verið svarað. Foreldrar hafa einnig í örvæntingu sinni leitað annarra leiða til að stöðva þessa mismunun. Þeir hafa til dæmis haft samband við umboðsmann barna, barnamálaráðherra, Samband íslenskra sveitarfélaga, borgarlögmann, borgar- og sveitarstjóra, aðra kjörna fulltrúa og formann mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar, vitandi engu að síður að þessar aðgerðir eru eingöngu á forræði KÍ. Ég er mjög hugsi yfir því að opinber þjónusta við örfáa geti verið tekin í burtu um óákveðinn tíma fyrir hagsmuni miklu stærri heildar. Það er mikilvægt að halda því til haga að ein mismunun réttlætir ekki aðra. Er þetta löglegt? Þegar frumvarp til laga um kjarasamninga opinberra starfsmanna var lagt fram árið 1986 kom fram í meðfylgjandi greinargerð að færu þessir starfsmenn í verkfall skyldi það vera allsherjarverkfall sem næði til allra starfsmanna vinnuveitenda í sveitarfélaginu. Markmið þessara laga var vissulega ekki að skapa þær aðstæður sem eru uppi í dag. Þau sem vinna opinber störf sinna þar með grunnþjónustu samfélagsins, sem við höfum sem samfélag ákveðið að allir eigi rétt á. Það er mikilvægt að opinberir starfsmenn búi við réttlát kjör, en það er ekki síður mikilvægt að við stöndum vörð um þessa grunnþjónustu. Við ættum öll að rísa upp á afturlappirnar þegar örlítill hópur er sviptur grunnþjónustu fyrir hagsmuni mikið stærri heildar. Það á ekki síst við þegar það á við um brot af okkar viðkvæmustu hópum samfélagsins, svo sem börn sem ekki geta varið sig sjálf og eiga allt undir því að við gætum þeirra. Aldrei aftur Ég vona að ekkert barn verði aftur sett í þá stöðu sem barnið mitt er í núna. Það er kaldhæðnislegt að hugsa til þess að kennarar fræða börnin okkar um Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, en stéttarfélög kennaranna brjóta á réttindum þessara sömu barna. Það er mín skoðun að fullorðnir eigi ekki að fórna réttindum varnarlausra barna til að berjast fyrir sínum kjörum. Það á að forðast í lengstu lög að fara í aðgerðir sem hafa neikvæð áhrif á börn og leggja allt kapp á að lágmarka skaðann sem slíkar aðgerðir valda þeim, ef þær teljast nauðsynlegar. Við sem erum foreldrar þessa barnahóps upplifum okkur varnarlaus og þau fáu sem reyna að standa með okkur ná aðeins að gera það með veikum mætti. Því miður kemur í ljós kerfið okkar nær ekki að vernda börnin okkar almennilega og því þarf að breyta. Fyrir mér snýst þetta um hvernig samfélagi við viljum búa í og hvernig við komum fram við börnin okkar. Viljum við að kennarar búi við góð kjör? Já! En tilgangurinn helgar ekki meðalið og réttlætir ekki þær verkfallsaðgerðir KÍ sem nú standa yfir á leikskólastigi. Guðný Hrafnkelsdóttir, móðir leikskólabarna í Reykjavík.
Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar
Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun